به سال 1948، ارتش ایالات متحده به دنبال یك سیستم دفاع هوایی موثر و قابل حمل به وسیلهء سربازان می‏گشت، زیرا مسلسلهای ضدهوایی كالیبر 50 میلی‏متری، دیگر در برابر هواپیماهای جت سریع‏السیر و پرقدرت، موثر نبودند. در آن زمان، چندین سیستم ضدهوایی مبتنی بر موشك یا مسلسلهای ضدهوایی، مورد آزمایش قرار گرفتند اما هیچكدام نتوانستند نظر مساعد مقامات را جهت تولید انبوه بدست آوردند. 

بین سالهای 1955 تا 1956، كمپانی Convair مطالعاتی را بر روی سیستم ضدهوایی سبك وزن، قابل حمل و آشیانه‏یاب حرارتی، آغاز نمود. به تاریخ نوامبر 1956، حاصل مطالعات این شركت منجر به تولید موشك ردآی یا چشم قرمز گشت. (چشم قرمز، بدین جهت كه یك هدف‏یاب حساس به حرارت به رنگ قرمز در نوك این موشك، تعبیه شده بود.) بلافاصله این موشك، توسط نیروی زمینی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به خدمت گرفته شد. 

 

در سال 1957، یادداشتی رسمی در مورد توانمندی‏های بالقوهء موشك ردآی منتشر شد، و در نتیجه، به تاریخ آوریل 1958، كمپانی Convair، برندهء اولین قرارداد، جهت تولید سیستم موشكی ردآی گشت. 

مرحلهء بعدی توسعهء توانایی‏های ردآی، افزودن قابلیت پرتاب از روی شانه بود كه قرار بود موشك، با قطری حداكثر 70 میلی‏متر و وزنی حداكثر 9 كیلوگرم، همراه با پرتابگر خویش داشته باشد، تا حمل و پرتاب آن به وسیلهء‌ یك سرباز، امكان‏پذیر باشد. 

 

تولید انبوه این موشك، به تاریخ جولای 1959 آغاز گشت و به تاریخ مارس 1960، اولین آزمایش شلیك موشك ردآی انجام شد. (البته هنوز قابلیت پرتاب از روی شانه را نداشت ) به تاریخ می 1961، اولین پرتاب آن از درون لوله‏ای مخصوص، با موفقیت به انجام رسید و در اكتبر همان سال، اولین پرتاب این موشك از روی شانه، با موفقیت انجام شد. بدین ترتیب، به سال 1962، مقدمات تولید انبوه آن آغاز گشت، اما برخی مشكلات فنی، باعث تاخیر در برنامهء تولید آن شد. موشك ردآی، بسیار كند بود و قدرت مانور خیلی كمی داشت و ردیاب آن، دقت كمتری از آنچه برنامه‏ریزی شده بود، داشت. با تمام این اوصاف، از آنجا كه در آن زمان،‌ هیچ سیستم جایگزینی جهت دفاع هوایی انفرادی وجود نداشت، از موشك ردآی مدل XM41 سری Block I به صورت محدودی تولید شد. 

 

 

به تاریخ ژوئن 1963، موشك ردآی سری Block I با نام‏گذاری مجدد، به نام XHIM-43A معرفی شد. موشكهای ردآی سری Block I بین سالهای 1965 و 1966 تولید شدند و عمدتن جهت آزمایش و ارزیابی كارایی عملیاتی به كار رفتند. 

موشك XHIM-43A به وسیلهء پرتابگر مخصوص به نام XM147 شلیك می‏شد؛ این پرتابگر شامل لولهء مخصوص جاگذاری موشك، دستهء نگهدارنده، و یك سیستم نشانه‏روی مجهز به دوربین به نام XM147 و یك زائدهء مخصوص هدفگیری بود. 

خدمهء ردآی، با استفاده از سایت نشانه‏روی نصب شده، می‏توانست اقدام به جستجوی اهداف در آسمان نماید، پس از یافتن هدف، یك صدای زنگ كه در قسمت دستهء‌ نگهدارنده تعبیه شده است، نواخته می‏‎شود؛ سپس جستجوگر حرارتی كه یك سلول ترموالكتریكی می‏باشد، بر روی هدف، قفل می‏كند. هنگامی كه ماشه كشیده می‏شود، موشك از درون لولهء مخصوص به وسیله بوستر كمكی به بیرون پرتاب می‏شود، (این بوستر كمكی XM110 نام دارد و از سوخت جامد بهره می‏برد) پس از طی مسافت 6 متر، موتور اصلی موشك ردآی، روشن می‏شود. سطوح كنترل پرواز موشك ردآی، شامل 4 عدد بالچهء كوچك صلیب شكل و ثابت نصب شده در انتها و 2 بالچهء متحرك نصب شده در نزدیكی دماغه می‏باشند. 

سرجنگی ردآی، به نام XM45 كه به شدت منفجره بوده و هنگام انفجار، به دهها تركش تبدیل می‏شود، با یك فیوز ضربه‏ای به نام XM804 فعال می‏‎شود. 

 

به سال 1964، طراحی و تولید نوع بهبود یافتهء ردآی سری Block II، آغاز شد؛ این موشك به نام XM41E1  معرفی گشت. اولین نمونهء عملیاتی این موشك به نام XHIM-43B سری Block II به تاریخ آوریل 1966، تحویل ارتش شد. 

 

موارد بهینه شده در سری جدید شامل موارد زیر بودند:

• یك سلول ردیاب جدید،‌ حساس به گازهای خروجی خنك شده 

• مختصری بهبود در طراحی مجدد پرتابگر XM147E1 

• سرجنگی بهبود یافته XM45E1 

 

به تاریخ فوریه 1967، اولین سیستم موشكی جدید نوع  XM41E1، برای منظورهای آموزشی، تحویل نیروی زمینی ایالات متحده شد. به سال 1966، وزارت دفاع ایالات متحده، برای ثبت نام این موشك در فهرست سیاهه اقلام، حرف F را جهت نشان دادن انفرادی بودن پرتاب این موشك، به ابتدای كد نام‏گذاری این موشك اضافه كرد و بدین ترتیب نام موشك ردآی از MIM-43 به FIM-43 تغییر یافت؛ موشك XMIM-43A و موشك XMIM-43B با اسم‏گذاری مجدد، به XFIM-43A و XFIM-43B تغییر نام یافتند. 

حرف F از روی عبارت For Individual Launch به معنی «ویژهء پرتاب انفرادی» ، اخذ شده است. 

موشك XFEM-43B نوع بهبود یافته و تحت آزمایش مدل XFIM-43B بود كه به یك مسافت‏سنج ویژه جهت ثبت قابلیت اثرگذاری موشك، مجهز شده بود. 

 

بین سالهای 1965 تا 1966، كمپانی جنرال داینامیكز كه اینك مالك Convair محسوب می‏شد، آخرین مدل موشك ردآی را تحت پیكربندی جدید Block III طراحی و تولید كرد كه در اصل بر اساس مدل XM41E2  ساخته شده بود. این موشك جدید كه به نام XFIM-43C نامیده شد، ردیاب حساس به گازهای خنك شدهء‌ مورد استفاده در مدل B را حفظ كرده بود، اما مجهز به یك موتور قوی‏تر به نام XM115 ، سرجنگی پرقدرت XM222 و فیوز جدید XM814 شده بود. 

پرتابگر سری Block III كه XM171 نام داشت، به سایت نشانه‏روی باز و سیستم‏های الكترونیكی ارتقاء یافته، جهت قابلیت پرتاب موشكهای سری جدید ردآی، تجهیز شده بود. 

موشك جدید XFIM-43C قادر به تحمل مانورهایی تا حد 3 برابر فشار ثقل بود؛ و قادر به ساقط كردن هواپیماهایی بود كه بدنه‏ای زرهی به ضخامت 0.4 اینچ داشتند. 

  

بر روی مدل XFEM-43C كه گونه‏ای بر اساس مدل C بود ، یك مسافت‏سنج ویژه جهت آزمایشات و ارزیابی، نصب شده بود. به تاریخ می 1967، خط تولید سری Block II به سری Block III تغییر یافت و به تاریح مارس 1968، تحویل نمونه‏های عملیاتی سری Block III به نیروی زمینی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده واگذار شدند. 

سرانجام در اواخر سال 1968، موشك ردآی سری Block III، با تمام استانداردهای موجود، معرفی گشت. بدین جهت، موشك ردآی مدل M41، مورد طراحی مجدد قرار گرفت و خط تولید ردآی بر اساس گونهء FIM-43C  آغاز شد. 

در اواخر دههء‌ 1970 و اوائل دههء 1980، حرف X از نام‏گذاری تمامی موشكهایی كه سابقن ساخته شده بودند، حذف شد، كه در نتیجه گونه‏های مختلف ردآی با اسامی FIM-43A/B و FEM-43B/C نام‏گذاری شدند. البته این نام‏گذاری، تنها بر روی كاغذ انجام شد، زیرا در آن زمان، مدلهای A و B موشك ردآی، دیگر وجود نداشتند و از رده خارج شده بودند. 

 

 

در اواخر دههء 1970، طراحی مدل FIM-43D بر اساس ارتقاء مدل C آغاز گشت، اما متاسفانه اطلاعاتی در مورد جزئیات برنامهء ارتقاء، انتشار نیافته است. 

 

موشک FIM-43 Redeye دارای نقائص عملیاتی بود که مهمترین آن، عدم موثر بودن در هدف گیری هواپیماهای دشمن از روبه رو بود. سیستم ردیاب حساس به حرارت، تنها در روز می توانست بر روی گازهای داغ خروجی هواپیماهای دشمن قفل نماید. این بدان معنی بود که هواپیمای دشمن تنها در زمانی مورد هدف و تهدید موشک ردآی می توانست واقع شود که آنها (هواپیماهای دشمن) بمبهای خود را ریخته و در حال ترک میدان نبرد بودند و این یعنی تمام مهمات خود را بر سر ادوات زمینی خودی، توانسته اند خالی کنند. 

در اواخر دههء 1960، کار مطالعاتی بر روی گونهء هوا به هوای ردآی،‌ آغاز گشت و در می 1969، طراحی مدل FIM-43D از طرف نیروی زمینی ایالات متحده جهت ایجاد قابلیت پرتاب هوا به هوا درخواست شد. هرچند که این درخواست به دلیل لغو تولید انبوه نوع هوا به هوای ردآی، به حال تعلیق درآمد و هیچگاه صورت حقیقی به خود نگرفت. 

  

در تاریخ سپتامبر 1969، تولید موشک ردآی پس از ساخت 9000 فروند متوقف شد. در اوائل سال 1967، مطالعات مهمی جهت تولید نوع پیشرفتهء ردآی موسوم به Redeye II آغاز شد و به تاریخ مارس 1972، این مدل از ردآی به نام FIM-92 استینگر شناخته و معرفی شد. 

در آغاز سال 1982،‌ موشک ردآی به تدریج از ردهء خدمتی خارج شد و موشک جدید و بسیار پیشرفتهء استینگر،‌ جای آن را گرفت. در نهایت به سال 1995،‌ آخرین سری موشک ردآی از نیروی زمینی ایالات متحده، از رده خارج شده و معدوم شدند. 

 

 

 

 

 

سازنده: ابتدا شرکت Convair و سپس شرکت جنرال داینامیکز 

طول موشک: 1.20 متر 

طول پرتابگر M171: حدود 1.26 متر 

طول بالچه ها: 14 سانتی متر 

قطر موشک: 7 سانتی متر 

وزن موشک: 8.3 کیلوگرم 

وزن پرتابگر: 5 کیلوگرم 

حداکثر سرعت: 1.7 ماخ 

شتاب ثقل قابل تحمل: 3 برابر 

حداکثر ارتفاع عمل: 2740 متر یا 9000 فوت 

حداکثر برد: 4500 متر 

پیشرانه: راکت سوخت جامد دو مرحله ای M115 ساخت Atlantic Research شامل بوستر جهت پرتاب اولیه به بیرون با کشش 3.3 کیلونیوتن معادل 750 پاوند به مدت 0.048 ثانیه و راکت اصلی به قدرت 1.1 کیلونیوتن، معادل 2.35 پاوند به مدت 5.8 ثانیه 

سر جنگی : سرجنگی به نام M222 به وزن 1.06 کیلوگرم یا 2.35 پاوند؛ به شدت انفجاری و همراه با ترکش های فراوان 

 

•  استرالیا - دوره خدمت از 1970 تا 1980 بوده است - سپس با  RBS-70 جایگزین شده است.
•   بوسنی و هرزگوین
•   کرواسی
•   السالوادور
•  آلمان - پس از مدت کمی با سامانه استینگر جایگزین شد.
•   رژیم اشغالگر قدس- دوره خدمت از 1973 تا 1990 بوده است - سپس با  سامانه استینگر  جایگزین شده است.
•  نیکاراگوئه
•  سوئد
•  تایلند
•  ترکیه
•   آمریکا - پس از مدت کمی با سامانه استینگر جایگزین شد.
• 
  
• کاربران غیر دولتی

•  مجاهدین آزادی بخش بوسنی و هرزگوین

 

 مجاهدین افغانستان

 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: